الی حبیبتی الحویزه /بقلم الشاعر مصطفی شلیجی

الی حبیبتی الحویزه

تحچی ویای الشوارع تضحک اتگلی تعال
وانه امشی او المس ابکل شبر ذکره
ذکره حلوا
ذکره بیهه ایام وحلام الطفوله
بیهه صورتنه القدیمه
بیهه لون اوجوهنه الحلوا الخجوله ضاعت ابهای الشوارع
ضاعت ابهای الممرات الطویله ضاعت ابهای السهوله
اومره الگاهه ابنهرنه الخابط الکله محنه
البی سبحنه
البی ضحکنه
البی گضینه ایامنه الحلوا او یهلنه ومشی !!! ومشی !!!
ومشی للسوگ او اردن للبساطی للبساطی ،او للطشوته ام السمچ
لم حمد لمبسطه خضره
اولون عصابتهه ذیچ الکاشفه الکلهه سوالف
ومشی قاد
اهناک لاخر عجد بی ذکرات عدله البی حمید البی سعید البی جواد
قاد قاد اهناک یم اخر عجد بی ذکریاتی
وگعد اوصفن عله الناس التمر
تمر ولضحکه ابوجهه
اومن اشوفن حلت اطفال المدارس چنی ارجع طفل ورکض
ارکض او علاوی یمی
ارکض او حمود ابن ایرانه یرکض ورای
ارکض الحد بیتنه ودخل عله امی امی ذیچ او ثوبهه اولمسات ادیهه الناعمه الکلهه وفه
افرح ارکض صوبهه وقفه ابحضنهه تحچی ویای الشوارع
تضحک اتگلی تعال
العب ابساحات گلبی
مثل ما تلعب بعدهی ابگلبی حفّای الیهال

بقلم مصطفی الشلیجی